ветах, ‑а, м.
Месяц у апошняй квадры, на зыходзе. Ад маладзіка да ветаха. ▪ Неба было зорнае і чыстае, толькі ля ветаха самотна вісела хмурынка. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)