самні́ты, ‑аў; адз. самніт, ‑а, М ‑ніце, м.

Старажытныя італійскія плямёны, якія жылі ў цэнтральнай частцы Апенінскага паўвострава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самніты

т. 14, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

самні́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самні́т самні́ты
Р. самні́та самні́таў
Д. самні́ту самні́там
В. самні́та самні́таў
Т. самні́там самні́тамі
М. самні́це самні́тах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)