самахва́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. самахва́лка самахва́лкі
Р. самахва́лкі самахва́лак
Д. самахва́лцы самахва́лкам
В. самахва́лку самахва́лак
Т. самахва́лкай
самахва́лкаю		 самахва́лкамі
М. самахва́лцы самахва́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самахва́лка ж., разг. самохва́лка; бахва́лка, хвасту́нья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самахва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Жан. да самахвал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самахва́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто займаецца самахвальствам; хвалько.

|| ж. самахва́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. самахва́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самохва́лка разг. самахва́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хвасту́нья ж., разг. хвалько́, -ка́ м., самахва́лка, -кі ж., выхваля́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

braggart

[ˈbrægərt]

1.

n.

выхваля́ка -і m., хвалько́ -а́ m.; самахва́л -а m., самахва́лка f.

2.

adj.

які́ выхваля́ецца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bouncer

[ˈbaʊnsər]

n.

1) скаку́н -а́ m.

2) не́шта ве́льмі вялі́кае

3) informal хвалько́ -а m. & f.; самахва́л -а m., самахва́лка f.

4) пла́тны выкіда́ла -ы m. (у ба́ры, гатэ́лі)

5) Brit., informal бессаро́мная хлусьня́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)