самапа́лам

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
самапа́лам - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самапа́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самапа́л самапа́лы
Р. самапа́ла самапа́лаў
Д. самапа́лу самапа́лам
В. самапа́л самапа́лы
Т. самапа́лам самапа́ламі
М. самапа́ле самапа́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самапа́льнік, ‑а, м.

У старажытнасці — воін, узброены самапалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)