самака́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самака́тчык самака́тчыкі
Р. самака́тчыка самака́тчыкаў
Д. самака́тчыку самака́тчыкам
В. самака́тчыка самака́тчыкаў
Т. самака́тчыкам самака́тчыкамі
М. самака́тчыку самака́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самака́тчык м., воен. самока́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самака́тчык, ‑а, м.

Устарэлая назва ваеннаслужачага самакатнай часці. [Сапёр:] — А там ужо з гары і самакатчыкі смаляць, матацыклы з чатыры ўзбілася на мост... Бяжыце, бяжыце, думаю... Ну, значыцца, і ўзарваў... Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самака́тчык м. вайск. уст. Rádfahrer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самока́тчик воен. самака́тчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Méldefahrer

m -s, - вайск. сувязны́ самака́тчык, сувязны́ матацыклі́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)