самагу́бка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. самагу́бка самагу́бкі
Р. самагу́бкі самагу́бак
Д. самагу́бцы самагу́бкам
В. самагу́бку самагу́бак
Т. самагу́бкай
самагу́бкаю		 самагу́бкамі
М. самагу́бцы самагу́бках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самагу́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Разм. Жан. да самагубец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)