самаву́кам, прысл.

Самастойна, без сістэматычнага навучання, без кіраўніка.

С. авалодаць замежнай мовай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаву́кам

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
самаву́кам - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самаву́кам нареч. самоу́чкой;

ён с. навучы́ўся чыта́ць і піса́ць — он самоу́чкой вы́учился чита́ть и писа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаву́кам прысл. als Autodidákt, autodidáktisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самаву́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самаву́к самаву́кі
Р. самаву́ка самаву́каў
Д. самаву́ку самаву́кам
В. самаву́ка самаву́каў
Т. самаву́кам самаву́камі
М. самаву́ку самаву́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самаву́к, ‑а, м.

Разм.

1. Тое, што і самавучка. І быў [Перапечка] акцёрам, сапраўдным народным акцёрам-комікам, хоць і самавукам. Ракітны.

2. у знач. прысл. самаву́кам. Самастойна, без сістэматычнага навучання, без кіраўніка. Авалодаць граматай самавукам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самоу́чкой нареч. самаву́кам;

он самоу́чкой вы́учился чита́ть и писа́ть ён самаву́кам навучы́ўся чыта́ць і піса́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)