салаўіная - Пошук

Салаўі́ная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

	адз.
	ж.
Н.	Салаўі́ная
Р.	Салаўі́най
Д.	Салаўі́най
В.	Салаўі́ную
Т.	Салаўі́най Салаўі́наю
М.	Салаўі́най

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салаўі́ны

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	салаўі́ны	салаўі́ная	салаўі́нае	салаўі́ныя
Р.	салаўі́нага	салаўі́най салаўі́нае	салаўі́нага	салаўі́ных
Д.	салаўі́наму	салаўі́най	салаўі́наму	салаўі́ным
В.	салаўі́ны (неадуш.) салаўі́нага (адуш.)	салаўі́ную	салаўі́нае	салаўі́ныя (неадуш.) салаўі́ных (адуш.)
Т.	салаўі́ным	салаўі́най салаўі́наю	салаўі́ным	салаўі́нымі
М.	салаўі́ным	салаўі́най	салаўі́ным	салаўі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салаўі́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	салаўі́ны	салаўі́ная	салаўі́нае	салаўі́ныя
Р.	салаўі́нага	салаўі́най салаўі́нае	салаўі́нага	салаўі́ных
Д.	салаўі́наму	салаўі́най	салаўі́наму	салаўі́ным
В.	салаўі́ны (неадуш.) салаўі́нага (адуш.)	салаўі́ную	салаўі́нае	салаўі́ныя (неадуш.) салаўі́ных (адуш.)
Т.	салаўі́ным	салаўі́най салаўі́наю	салаўі́ным	салаўі́нымі
М.	салаўі́ным	салаўі́най	салаўі́ным	салаўі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салаўі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да салаўя (у 1 знач.), належыць яму. Салаўіны пошчак. □ Плыве салаўіная песня, Ноч зорная спіць у гаі. Ляпёшкін. Ліся, шчаслівая Ноч салаўіная, Покуль каханы са мной. Карызна. // Які з’яўляецца месцам, дзе жывуць салаўі. Салаўіны гай, густы і цёмны, Многа бачыў радасці і слёз. Бялевіч.

2. Уласцівы салаўю; такі, як у салаўя. Пад мурог-мяжою, над калыскай сына Спевам салаўіным Песню папявала [жняя]. Глебка. Расла яшчэ за князем на ўзбярэжжы Дзвіны-ракі дзяўчына-красуня, разумніца і рукадзельніца, з голасам салаўіным, з косамі, як чысты лён. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халу́й У РСФСР (Мурз., 242). Падводны камень на рацэ (Паўночны край). Завалы на рэках ад падмытых дрэў (Комі АССР). Наносы, якія засталіся на лугах пасля разліву рэк (Прыўралле, Кіраўская, Валагодская вобл.).

□ в. Халуі (Салаўіная з 1964) Глыб., в. Халуй (Ліпень з 1930) Асіп.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Verbum