саланава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. саланава́ты саланава́тая саланава́тае саланава́тыя
Р. саланава́тага саланава́тай
саланава́тае		 саланава́тага саланава́тых
Д. саланава́таму саланава́тай саланава́таму саланава́тым
В. саланава́ты (неадуш.)
саланава́тага (адуш.)		 саланава́тую саланава́тае саланава́тыя (неадуш.)
саланава́тых (адуш.)
Т. саланава́тым саланава́тай
саланава́таю		 саланава́тым саланава́тымі
М. саланава́тым саланава́тай саланава́тым саланава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саланава́ты, см. саленава́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саланава́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і саленаваты. Віктар з найвялікшай асалодай угрызаецца маладымі зубамі ў крыху ўвільготнены, саланаваты з кіслінкай сухар. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

солонова́тый саланава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brackish [ˈbrækɪʃ] adj. (непрые́мна) саланава́ты (пра ваду)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

słonawy

саланаваты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

brackish

[ˈbrækɪʃ]

adj.

1) саланава́ты (вада́)

2) нясма́чны, непрые́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gamy

[ˈgeɪmi]

adj.

1) з па́хам або́ сма́кам дзічы́ны, з душко́м

2) бага́ты на дзічы́ну

3) му́жны; по́ўны запа́лу; гара́чы

4) Sl. непрысто́йны, бры́дкі; салёны, саланава́ты (пра анэкдо́т)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)