Сако́лле ’аддаленыя глухія месцы навокал’ (Яшк.). Ад кораня ‑кол‑ (гл. аколіца, наваколле) з прыст. са‑, тыповай для магілёўскіх гаворак, і суф. зборнасці ‑ле.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сако́лле Аддаленыя, глухія месцы навокал (Слаўг.).
□ азярына Саколле каля в. Шарсцін Ветк.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Сако́лле-Ву́гал
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Сако́лле-Ву́гал |
| Р. |
Сако́лле-Вугла́ |
| Д. |
Сако́лле-Вуглу́ |
| В. |
Сако́лле-Ву́гал |
| Т. |
Сако́лле-Вугло́м |
| М. |
Сако́лле-Вугле́ |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)