сакаві́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
сакаві́та сакаві́цей -

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сакаві́та-зялёны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сакаві́та-зялёны сакаві́та-зялёная сакаві́та-зялёнае сакаві́та-зялёныя
Р. сакаві́та-зялёнага сакаві́та-зялёнай
сакаві́та-зялёнае		 сакаві́та-зялёнага сакаві́та-зялёных
Д. сакаві́та-зялёнаму сакаві́та-зялёнай сакаві́та-зялёнаму сакаві́та-зялёным
В. сакаві́та-зялёны (неадуш.)
сакаві́та-зялёнага (адуш.)		 сакаві́та-зялёную сакаві́та-зялёнае сакаві́та-зялёныя (неадуш.)
сакаві́та-зялёных (адуш.)
Т. сакаві́та-зялёным сакаві́та-зялёнай
сакаві́та-зялёнаю		 сакаві́та-зялёным сакаві́та-зялёнымі
М. сакаві́та-зялёным сакаві́та-зялёнай сакаві́та-зялёным сакаві́та-зялёных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сакаві́та-ружо́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сакаві́та-ружо́вы сакаві́та-ружо́вая сакаві́та-ружо́вае сакаві́та-ружо́выя
Р. сакаві́та-ружо́вага сакаві́та-ружо́вай
сакаві́та-ружо́вае		 сакаві́та-ружо́вага сакаві́та-ружо́вых
Д. сакаві́та-ружо́ваму сакаві́та-ружо́вай сакаві́та-ружо́ваму сакаві́та-ружо́вым
В. сакаві́та-ружо́вы (неадуш.)
сакаві́та-ружо́вага (адуш.)		 сакаві́та-ружо́вую сакаві́та-ружо́вае сакаві́та-ружо́выя (неадуш.)
сакаві́та-ружо́вых (адуш.)
Т. сакаві́та-ружо́вым сакаві́та-ружо́вай
сакаві́та-ружо́ваю		 сакаві́та-ружо́вым сакаві́та-ружо́вымі
М. сакаві́та-ружо́вым сакаві́та-ружо́вай сакаві́та-ружо́вым сакаві́та-ружо́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

dosadnie

выразна; трапна; сакавіта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хра́пнуць, ‑не; зак. і аднакр.

Зламацца з трэскам. Ды раптам сакавіта храпне граб. Успыхнуць росаў зыркія вясёлкі. Барадулін. Хоць хворага не бачыш месца, Дуб храпне так, што браце мой! Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чмо́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм.

1. Тое, што і цмокаць. Ваня чмокаў на каня, торгаў лейцамі. Новікаў. — Не даведаецца [Валодзя], я вас сустрэну ля паста, — паспешна дадавала Рыма, чмокала Марка ў шчаку і хуценька бегла ў сваю зямлянку... Васілеўская.

2. Утвараць гукі, падобныя на хлюпанне. Хлюпалі і сакавіта чмокалі капытамі ў рэдкай гразі змораныя коні. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

satt

1.

a

1) сы́ты, нае́дзены

sich ~ éssen* — нае́сціся ўдо́сталь [ад пу́за]

~ wérden — пад’е́сці, нае́сціся

sich ~ réden — нагавары́цца

ich hábe [bin] es ~ — разм. мне гэ́та надаку́чыла, я сы́ты па го́рла

2) сакаўны́, насы́чаны (пра колер і г.д.)

~e Töne — густы́я [насы́чаныя] то́ны

2.

adv

1) дасы́та, уво́лю

er hat nicht ~ zu éssen — ён жыве́ галаднава́та [на́дгаладзь]

2) сакаві́та, гу́ста, напы́шліва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)