сабалі́ны
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сабалі́ны |
сабалі́ная |
сабалі́нае |
сабалі́ныя |
| Р. |
сабалі́нага |
сабалі́най сабалі́нае |
сабалі́нага |
сабалі́ных |
| Д. |
сабалі́наму |
сабалі́най |
сабалі́наму |
сабалі́ным |
| В. |
сабалі́ны (неадуш.) сабалі́нага (адуш.) |
сабалі́ную |
сабалі́нае |
сабалі́ныя (неадуш.) сабалі́ных (адуш.) |
| Т. |
сабалі́ным |
сабалі́най сабалі́наю |
сабалі́ным |
сабалі́нымі |
| М. |
сабалі́ным |
сабалі́най |
сабалі́ным |
сабалі́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
сабалі́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сабалі́ны |
сабалі́ная |
сабалі́нае |
сабалі́ныя |
| Р. |
сабалі́нага |
сабалі́най сабалі́нае |
сабалі́нага |
сабалі́ных |
| Д. |
сабалі́наму |
сабалі́най |
сабалі́наму |
сабалі́ным |
| В. |
сабалі́ны (неадуш.) сабалі́нага (адуш.) |
сабалі́ную |
сабалі́нае |
сабалі́ныя (неадуш.) сабалі́ных (адуш.) |
| Т. |
сабалі́ным |
сабалі́най сабалі́наю |
сабалі́ным |
сабалі́нымі |
| М. |
сабалі́ным |
сабалі́най |
сабалі́ным |
сабалі́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сабалі́ны соболи́ный; собо́лий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сабалі́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сабалі́на |
сабалі́ны |
| Р. |
сабалі́ны |
сабалі́н |
| Д. |
сабалі́не |
сабалі́нам |
| В. |
сабалі́ну |
сабалі́ны |
| Т. |
сабалі́най сабалі́наю |
сабалі́намі |
| М. |
сабалі́не |
сабалі́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
сабалі́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да собаля. Сабаліны запаведнік.
2. Нар.-паэт. Густы, цёмны, шаўкавісты (пра бровы). Сабаліныя бровы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сабалі́ны Zóbel-;
сабалі́нае фу́тра Zóbel m -s, -;
сабалі́ны каўне́р Zóbelkragen m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
со́баль, -я, мн. -і, -яў, м.
Драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам бурага колеру, а таксама футра гэтага звярка.
|| прым. сабалёвы, -ая, -ае, сабалі́ны, -ая, -ае і со́балевы, -ая, -ае.
Сабалёвая шапка.
Сабаліныя бровы (перан.: густыя, цёмныя, шаўкавістыя; нар.-паэт.). Собалевы след.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паланці́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Футравая або аксамітавая жаночая наплечная накідка (шаль), а таксама вялікая і шырокая хустка.
Сабаліны п.
|| прым. паланці́навы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паланці́н, ‑а, м.
Жаночая накідка ў выглядзе шырокага шаля з футра або аксаміту. Сабаліны паланцін.
[Фр. palatine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)