Рэшт

т. 14, с. 41

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэ́шта, -ы, ДМ -шце, ж.

1. Частка чаго-н., якая засталася нявыкарыстанай; астача, астатак.

2. Частка якога-н. адрэзка часу ці адлегласці, якая засталася нявыкарыстанай ці непераадоленай.

Р. дня.

Р. дарогі.

3. Здача.

Атрымаць рэшту.

Р. з рубля.

◊

У рэшце рэшт —

1) у канчатковым выніку.

Доўга ўтлумачвалі, у рэшце рэшт зразумеў;

2) пабочн. сл., тое, што і нарэшце (у 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

eventually [ɪˈventʃuəli] adv. урэ́шце, у рэ́шце рэшт, канчатко́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lastly [ˈlɑ:stli] adv. нарэ́шце, урэ́шце, у рэ́шце рэшт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

eventually

[ɪˈventʃuəli]

adv.

канчатко́ва; у рэ́шце рэшт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wreszcie

нарэшце, урэшце; урэшце рэшт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ultimately [ˈʌltɪmətli] adv. у рэ́шце рэшт, урэ́шце; нарэ́шце; у канчатко́вым вы́ніку;

Ultimаtely they became friends again. У рэшце рэшт яны зноў сталі сябрамі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Нааста́так ’нарэшце, у канцы’ (Яруш.), на аста́так ’нарэшце’, на аста́тку ’у рэшце рэшт’ (Нас.). Ад аста́так, параўн. укр. наоста́нку, наоста́нці ’нарэшце, у канцы’, гл. астацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

létztlich

adv

1) на заканчэ́нне, напрыканцы́

2) зрэ́шты, у рэ́шце рэшт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

result​1 [rɪˈzʌlt] n.

1. (of) вы́нік; сле́дства;

in the result урэ́шце, у рэ́шце рэшт;

without result безвыніко́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)