рэнамэ́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. рэнамэ́ рэнамэ́
Р. рэнамэ́ рэнамэ́
Д. рэнамэ́ рэнамэ́
В. рэнамэ́ рэнамэ́
Т. рэнамэ́ рэнамэ́
М. рэнамэ́ рэнамэ́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэнамэ́, нескл., н., каго (уст. і кніжн.).

Усталяваная рэпутацыя, агульная павага.

Захаваць сваё р.

Р. добрага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэнамэ́ нескл., ср. реноме́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэнамэ́, нескл., н.

Кніжн. Думка, якая склалася пра каго‑, што‑н., рэпутацыя. Страціць сваё рэнамэ.

[Фр. renommée.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэнамэ́ н. Renomée n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэнамэ́

(фр. renommée)

кніжн. думка, якая склалася пра каго-н., што-н., рэпутацыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэнамэ́

(фр. renommée)

думка, якая склалася пра каго-н., што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

реноме́ рэнамэ́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)