Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рэ́зчык², -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).
Тое, што і разец (у 1 знач.).
|| прым.рэ́зчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэ́зчык¹, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Майстар па мастацкай разьбе; разьбяр.
Р. па дрэве, па косці, па мармуру.
2. Рабочы, які займаецца рэзкай чаго-н. (спец.).
Р. паперы.
|| ж.рэ́зчыца, мн. -ы, -чыц.
|| прым.рэ́зчыцкі, -ая,-ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэ́зчыкм. ре́зчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэ́зчык, ‑а, м.
1. Рабочы, які займаецца рэзаннем чаго‑н. Рэзчык паперы. □ [Акцызнік:] — Возчыкам цябе не паставяць [у леспрамгасе], рэзчыкам таксама... Ды тут і сам не захочаш. Плечы дзіцячыя. А вось сукі церабіць...Пташнікаў.
2. Майстар мастацкай разьбы; разьбяр. — Давайце арганізуем выстаўку, — прапанаваў Толя. — І не ў дзетдоме, а ў раённым Доме культуры. На ёй пакажам самае лепшае, што зрабілі рэзчыкі, мастакі, вышывальшчыцы, словам, усе нашы ўмельцы.Рунец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́зчыкм:
рэ́зчык па дрэ́ве Hólzschnitzer m -s;
рэ́зчык па мета́ле Graveur [-´vø:r] m -s, -e;
рэ́зчык па ме́дзі Kúpferstecher m -s; Radíerer m -s, -;
рэ́зчык па ка́мені Stéinschnitzer m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Рэ́зчык ’той, хто рэжа; разьбяр’ (ТСБМ), ’хто пілуе дровы’ (ТС), рэ́шчык ’разец’ (вільн., Сл. ПЗБ, Шатал.). Ад рэзаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
cutter[ˈkʌtə]n.
1. рэ́зчыцкі інструме́нт/стано́к
2.рэ́зчык;
a glass cutterрэ́зчык шкла
3.naut. ка́тар
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Сні́цар ‘майстар, які пры дапамозе жалезных або дротавых скабак змацоўвае рэчы або пласцінкі ў адно цэлае’ (Нас.). Таксама як і ўкр.сни́цар ‘рэзчык па дрэве і метале’, запазычана з польск.snycerz, snicarz, snicerz ‘майстар разьбярства па дрэве’, якое ўзыходзіць да н.-в.-ням.Schnitzer ‘рэзчык’ і, далей, с.-в.-ням.snitzere, нова-в.-ням.schnitzen ‘рэзаць (па дрэве)’; гл. Кюнэ, Poln., 98; Брукнер, 505; ЕСУМ, 5, 334. Ст.-бел.шницаръ (сницаръ) ‘рэзчык’ (першая палова XVII ст.) < ст.-польск.sznicarz, snycar (XV ст.) (Булыка, Лекс. запазыч., 89).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Hólzschneider
m -s, - рэ́зчык па дрэ́ве
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)