рэдукцыі

т. 13, с. 553

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэду́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рэду́кцыя
Р. рэду́кцыі
Д. рэду́кцыі
В. рэду́кцыю
Т. рэду́кцыяй
рэду́кцыяю
М. рэду́кцыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэдукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Падвергнуць (падвяргаць) рэдукцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэдукава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ку́ецца; зак. і незак. (спец.).

Падвергнуцца (падвяргацца) рэдукцыі (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэдукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Спец. Падвергнуць (падвяргаць) рэдукцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдукцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да рэдукцыі (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад рэдукаваць.

2. у знач. прым. Які з’яўляецца вынікам рэдукцыі, аслаблены (пра гук мовы). Рэдукаваны галосны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інспірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

1. Выклікаць з’яўленне чаго-н.

І. з’яву рэдукцыі.

2. Нагаворамі, падбухторваннем вы́клікаць (выкліка́ць) у каго-н. якія-н. думкі, погляды і пад.

І. беспарадкі.

|| наз. інспіра́цыя, -і, ж. і інспірава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АФІЛІ́Я

(ад а... + грэч. phyllon ліст),

бязлістасць, адсутнасць лісця ў раслін, звычайна з прычыны рэдукцыі, напрыклад у псамафітаў (кактусаў, чорнага саксаула, джузгуна).

т. 2, с. 132

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэдукава́ць

(польск. redukować, ад лац. reducere = адводзіць)

аслабляць артыкуляцыю гуку, падвяргаць рэдукцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)