ры́хласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. ры́хласць
Р. ры́хласці
Д. ры́хласці
В. ры́хласць
Т. ры́хласцю
М. ры́хласці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ры́хласць ж., прям., перен. ры́хлость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́хласць, ‑і, ж.

Уласцівасць рыхлага. Рыхласць глебы. □ Нягледзячы на незакончанасць і кампазіцыйную рыхласць рамана «Ідзі, ідзі», ён быў значным для свайго часу творам. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́хласць ж.

1. (няшчыльнасць) Lóckerheit f -;

2. (рассыпістасць) Mürbheit f -, Mürbigkeit f -;

3. (друзласць) Schláffheit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ры́хлы, -ая, -ае.

1. Порысты, рассыпісты, мяккі.

Р. снег.

Рыхлая глеба.

2. перан. Пра стыль, выклад: расплывісты і вялы.

Рыхлая кампазіцыя.

|| наз. ры́хласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разрыхля́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Машына, апарат для рыхлення, разрыхлення чаго-н.

2. Рэчыва, якое надае чаму-н. рыхласць, порыстасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мазаі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць мазаічнага (у 2 знач.). Рыхласць кампазіцыі стварае ўражанне мазаічнасці, раскіданасці асобных эскізных малюнкаў. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pulchność

ж. пульхнасць; рыхласць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ры́хлость

1. ры́хласць, -ці ж.;

2. перен. дру́зласць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Mürbheit, Mürbigkeit

f - ры́хласць, мя́ккасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)