рыф¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шэраг падводных або выступаючых з вады скалістых узвышэнняў марскога дна.

Каралавыя рыфы.

|| прым. ры́фавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ры́ф ры́фы
Р. ры́фа ры́фаў
Д. ры́фу ры́фам
В. ры́ф ры́фы
Т. ры́фам ры́фамі
М. ры́фе ры́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рыф², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Адтуліна або пятля на парусе, у якія прасоўваецца завязка для сцягвання яго.

Брыць рыфы (змяншаць плошчу паруса пры моцным ветры).

|| прым. ры́фавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыф I м. (возвышение морского дна) риф;

кара́лавыя ры́фы — кора́лловые ри́фы

рыф II м., мор. риф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыф ​1, ‑а, м.

Падводнае ці надводнае ўзвышэнне марскога дна, небяспечнае для суднаходства. У трумы хлынула вада імкліва, І далей карабель плысці не змог. Пад хвалямі затоены, маўкліва сваю ахвяру Рыф сцярог... Валасевіч.

[Ням. Riff.]

рыф ​2, ‑а, м.

Папярочны рад прадзетых праз парус вяровак, пры дапамозе якіх можна паменшыць плошчу паруса.

[Гал. reef, rif.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рыф​I м. геал. Riff m -(e)s, -e, Klíppe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рыф​II м. марск. Reff n -(e)s, -e;

узя́ць рыфы réffen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рыф​1

(ням. Riff)

рад падводных або надводных скал, небяспечных для суднаходства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рыф​2

(гал. rif)

мар. папярочны рад прадзетых праз парус вяровак, пры дапамозе якіх можна паменшыць плошчу паруса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)