рызі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рызі́на
Р. рызі́ны
Д. рызі́не
В. рызі́ну
Т. рызі́най
рызі́наю
М. рызі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рызі́на, -ы, ж.

Эластычны матэрыял, які атрымліваецца шляхам вулканізацыі каўчуку.

◊

Цягнуць рызіну (разм., неадабр.) — зацягваць якую-н. справу, рашэнне чаго-н.

|| прым. рызі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рызі́на ж. рези́на;

◊ цягну́ць ~ну — тяну́ть рези́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рызіна, гл. Гума

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рызі́на, ‑ы, ж.

Эластычны матэрыял, які атрымліваецца шляхам вулканізацыі каўчуку; гума.

[Ад лац. resina — смала.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рызі́на ж. разм. хім. Gúmmi m -s, - і -s;

вы́рабы з рызі́ны Gúmmiwaren pl;

◊

цягну́ць рызі́ну die Sáche in die Länge zíehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рызі́на​1

(лац. resina = смала)

тое, што і гума 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рызі́на​2

(н.-лац. rhizina)

сумчаты грыб сям. рызінавых, які расце на глебе ў хваёвых лясах, на каранях хвоі, пераважна на месцы пажарышчаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рызі́на ’эластычны матэрыял з каўчуку’ (ТСБМ), рызі́нка ’сцірка’, ’тасьма з рызіны’, ’від вязання, які мае ўласцівасць расцягвацца’ (ТСБМ; Сцяшк.; навагр., НС). З рус. резина ’гума’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

губкава́ты, -ая, -ае.

Порысты, падобны на губку².

Губкаватая рызіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)