Ручво́ ’самае глыбокае цячэнне ракі’ (Ластоўскі, Выбр. тв., 421), ’вадацёк па ўпадзіне, жолабу’ (Ласт.). Таго ж паходжання, што і ручай (гл.). Магчыма, штучна створаны адпаведнік для называння фарватару, параўн. ручво́ ’кассё’: узяў яе [касу] на плячо ручвом (Воранаў, Полымя, 1971, 5, 120).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ручво́ Рэчышча ракі; фарватэр (РБС, 238).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ру́сло ср.

1. рэ́чышча, -шча ср., ручво́, -ва́ ср.; ло́жа, -жа ср.;

ру́сло вы́сохшей реки́ рэ́чышча (ручво́) вы́сахлай ракі́;

2. перен. ход, род. хо́ду м., ручво́, -ва́ ср.;

жизнь вошла́ в норма́льное ру́сло жыццё пайшло́ нарма́льным хо́дам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэчышча, ложа; ручво (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

łożysko

н.

1. рэчышча, ручво;

2. тэх. падшыпнік;

3. бат. кветаложа;

4. анат. плацэнта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)