рухаві́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рухаві́к рухавікі́
Р. рухавіка́ рухавіко́ў
Д. рухавіку́ рухавіка́м
В. рухаві́к рухавікі́
Т. рухавіко́м рухавіка́мі
М. рухавіку́ рухавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рухаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Машына, якая пераўтварае які-н. від энергіі ў механічную работу.

Р. унутранага згарання.

Рэактыўны р.

2. перан., чаго. Пра сілу, якая пабуджае да чаго-н., садзейнічае росту, развіццю ў якой-н. галіне (высок.).

Навука — магутны р. прагрэсу.

|| памянш. рухавічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рухаві́к, -ка́ м., в разн. знач. дви́гатель;

○ р. уну́транага згара́ння — дви́гатель вну́треннего сгора́ния;

ве́чны р. — ве́чный дви́гатель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рухаві́к, ‑а, м.

1. Машына, якая ператварае які‑н. від энергіі ў механічную энергію; машына, якая прыводзіць у рух што‑н. Паравы рухавік. Рэактыўны рухавік. Дызельны рухавік.

2. чаго. Сіла, якая пабуджае да чаго‑н., садзейнічае росту, развіццю чаго‑н.

•••

Рухавік унутранага згарання — рухавік, у якім паліва згарае ўнутры цыліндра пад поршнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рухавік 1/24, 595; 9/198

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рухаві́к м. тэх. Mótor m -s, -tóren, Kráftmaschine f -, -n; Tríebwerk n -(e)s, -e;

бензі́навы рухаві́к Benzínmotor m, Óttomotor m;

рухаві́к уну́транага згара́ння Verbrénnungsmotor m;

карбюра́тарны рухаві́к Vergásermotor m;

раке́тны рухаві́к Rakétentriebwerk n -(e)s, -e;

2. перан. Tríebkraft f -, -kräfte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рухавік

т. 13, с. 476

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рухаві́к-генера́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рухаві́к-генера́тар рухаві́к-генера́тары
Р. рухаві́к-генера́тара рухаві́к-генера́тараў
Д. рухаві́к-генера́тару рухаві́к-генера́тарам
В. рухаві́к-генера́тар рухаві́к-генера́тары
Т. рухаві́к-генера́тарам рухаві́к-генера́тарамі
М. рухаві́к-генера́тары рухаві́к-генера́тарах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Газавы рухавік 3/288

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пускавы рухавік 8/629—630

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)