Рудныя жылы 4/436

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рудныя радовішчы 9/168

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рудныя горы

т. 13, с. 430

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рудныя радовішчы

т. 13, с. 430

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рудныя карысныя выкапні 5/469; 12/19—20

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ру́дныя го́ры мн. Érzgebirge n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ру́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́дны ру́дная ру́днае ру́дныя
Р. ру́днага ру́днай
ру́днае		 ру́днага ру́дных
Д. ру́днаму ру́днай ру́днаму ру́дным
В. ру́дны (неадуш.)
ру́днага (адуш.)		 ру́дную ру́днае ру́дныя (неадуш.)
ру́дных (адуш.)
Т. ру́дным ру́днай
ру́днаю		 ру́дным ру́днымі
М. ру́дным ру́днай ру́дным ру́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ру́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да руды. Рудныя багацці. // Які мае ў сабе руду. Рудныя выкапні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руда́, -ы́, ДМ рудзе́, мн. ру́ды, руд, ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы ці іх злучэнні.

Жалезная р.

|| прым. ру́дны, -ая, -ае.

Рудныя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Érzgebirge

n -s Ру́дныя го́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)