рудава́ты, -ая, -ае.

Трохі руды, не зусім руды.

Рудаватыя капялюшыкі грыбоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рудава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рудава́ты рудава́тая рудава́тае рудава́тыя
Р. рудава́тага рудава́тай
рудава́тае		 рудава́тага рудава́тых
Д. рудава́таму рудава́тай рудава́таму рудава́тым
В. рудава́ты (неадуш.)
рудава́тага (адуш.)		 рудава́тую рудава́тае рудава́тыя (неадуш.)
рудава́тых (адуш.)
Т. рудава́тым рудава́тай
рудава́таю		 рудава́тым рудава́тымі
М. рудава́тым рудава́тай рудава́тым рудава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рудава́ты рыжева́то-кори́чневый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рудава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі руды, не зусім руды. [Галіна Адамаўна] не ведае больш прыгожых валасоў. Дурні тыя, хто кажа, што доктар Яраш трохі рудаваты. Шамякін. [Сабастыян] пільна ўзіраецца пад кусты ядлоўцу, шукаючы рудаватых грыбных капялюшыкаў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудава́ты rötlich braun

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

коричнева́тый карычнява́ты; рудава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

reddish [ˈredɪʃ] adj. чырванава́ты, рудава́ты, рыжава́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rötlich

a чырванава́ты, рудава́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

brownish

[ˈbraʊnɪʃ]

adj.

рудава́ты, рудава́ценькі

brownish-yellow — бу́ра-жо́ўты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Лысма́чкі ’лісіцы’ (нараўл., Мат. Гом.). З ⁺лісава́чкі, якое з ⁺лісава́ты ’рыжы’, параўн. польск. lisowaty ’бялявы, рудаваты, рыжы’, каш. ləsovatï, ləsatï, рус. арханг. лисавка ’рыжавалосая дзяўчына’. У лексемы ⁺лісавачкі ацвярдзела л‑, выпала ‑а‑ перад ‑в‑, а ‑в‑ перайшло ў ‑м‑ (у выніку зяцямнення формы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)