рубіко́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рубіко́н
Р. рубіко́на
Д. рубіко́ну
В. рубіко́н
Т. рубіко́нам
М. рубіко́не

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Рубіко́н м., р. Рубико́н;

◊ перайсці́ Р. — книжн. перейти́ Рубико́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рубіко́н, ‑а, м.

Пра мяжу, рубеж чаго‑н., перашкоду, якія цяжка пераадолець. Звычайнае запаленне лёгкіх, расказваў доктар, крызіс прайшоў, чалавек, з дапамогай медыцыны, мінуў смяротны рубікон. Ермаловіч. Калясніца гісторыі імчалася да рубікона з нястрыманаю сілай. Гартны.

•••

Перайсці Рубікон гл. перайсці.

[Ад старажытнай назвы ракі Рубікон, якую перайшоў Юлій Цэзар супраць волі сената і гэтым самым пачаў грамадзянскую вайну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рубікон

т. 13, с. 421

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рубіко́н м Rúbikon m -s і -;

◊ перайсці́ Рубіко́н den Rúbikon überschréiten*, den entschéidenden Schritt tun*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рубіко́н м Rúbiko(n) m - i -s (рака)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рубико́н ист., р. Рубіко́н, -на м.;

◊

перейти́ Рубико́н перайсці́ Рубіко́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rubicon [ˈru:bɪkən] n. the Rubicon Рубіко́н;

cross/pass the Rubicon перайсці́ Рубіко́н, прыня́ць беспаваро́тнае рашэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Rúbikon

m -(s):

◊ den ~ überschréiten* перайсці́ Рубіко́н зрабі́ць рашу́чы крок

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кры́зіс, ‑у, м.

1. Рэзкі пералом, пераходны стан, абвастрэнне становішча. Адчуваецца крызіс мяшчанскай сям’і, што існуе на маральных асновах старой патрыярхальнай Расіі. «Полымя».

2. Пераломны момант у ходзе хваробы, які вядзе да паляпшэння або пагаршэння стану хворага. Звычайнае запаленне лёгкіх, расказваў доктар, крызіс прайшоў, чалавек, з дапамогай медыцыны, мінуў смяротны рубікон. Ермаловіч.

3. Перыядычная перавытворчасць тавараў у капіталістычнай гаспадарцы, якая вядзе да разарэння дробных вытворцаў, да скарачэння вытворчасці, да павелічэння колькасці беспрацоўных. Эканамічны крызіс. Прамысловы крызіс.

4. Недахоп чаго‑н., цяжкасці з чым‑н. Паліўны крызіс. Жыллёвы крызіс. // Разм. Цяжкае становішча, безграшоўе. Крызіс з грашамі.

•••

Палітычны крызіс — палітычнае становішча, якое характарызуецца рэзкім абвастрэннем класавай барацьбы працоўных супраць пануючай эксплуататарскай вярхушкі і няздольнасцю апошняй кіраваць грамадствам.

Урадавы крызіс — перыяд, калі пытанне аб адстаўцы старога ўраду рашылася, а новы ўрад яшчэ не сфарміраваўся.

[Ад грэч. krísis — рашэнне, прыгавор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)