рубіко́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рубіко́н
Р. рубіко́на
Д. рубіко́ну
В. рубіко́н
Т. рубіко́нам
М. рубіко́не

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)