ртуці сульфід

т. 13, с. 415

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ртуці хларыды

т. 13, с. 415

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рту́ць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. рту́ць
Р. рту́ці
Д. рту́ці
В. рту́ць
Т. рту́ццю
М. рту́ці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сулема́, -ы́, ж.

Ядавіты белы парашок хлорыстай ртуці, ужываецца як сродак для дэзінфекцыі.

|| прым. сулемо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рту́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ртуці. Ртутны слупок. // Які змяшчае ў сабе ртуць. Ртутная руда. // Які дзейнічае пры дапамозе ртуці. Ртутны барометр. Ртутны тэрмометр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінава́р, -ы, ж. (спец.).

Мінерал чырвонага колеру розных адценняў (сярністая ртуць), сыравіна для атрымання ртуці, а таксама фарба з гэтага мінералу.

|| прым. кінава́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амальга́ма, -ы, ж.

1. Сплаў некаторых металаў з ртуццю, а таксама раствор металу ў ртуці (спец.).

2. перан. Разнародная сумесь, спалучэнне чаго-н. (кніжн.).

|| прым. амальга́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сулема́, ‑ы, ж.

Ядавіты белы парашок хлорнай ртуці (ужываецца як сродак для дэзінфекцыі).

[Ад лац. sublimatum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амальга́ма, ‑ы, ж.

Сплаў некаторых металаў (золата, срэбра і інш.) з ртуццю, а таксама раствор металу ў ртуці.

[Фр. amalgame з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́навар, ‑у, м.

1. Мінерал чырвонага колеру розных адценняў; сярністая ртуць.

2. Чырвоная фарба, якую атрымліваюць з сярністай ртуці.

[Грэч. kinnabari.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)