Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ро́шчынаж. опа́ра
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ро́шчына, ‑ы, ж.
1. Негустое цеста на дражджах або з закваскай, якое пасля замешваюць. Вярнуўся мужык у хату. Глядзіць, аж тут замест яго рабая свіння гаспадарыць: рассыпала муку, з’ела рошчыну і сагнала квактуху з рэшата.Якімовіч.[Маша] раскрыла дзежку, удыхнула прыемны, кіслы пах рошчыны.Шамякін.
2. Цэментны, будаўнічы раствор. Машына за машынай ідуць грузавікі з цэглай, рошчынай, бэлькамі.Гарбук.Пасля работы, нават не памыўшы заляпанага рошчынай твару, ён пабег ва ўпраўленне трэста.Асіпенка.Кладка скрозь вельмі трывалая, з тонкімі швамі вапнавай рошчыны і роўнай апрацоўкай паверхні.Ліс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ро́шчынажкул Sáuerteig m -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ро́шчына, рашчы́на, рошчы́на, рошчэ́на ’рошчына для хлеба, негустое цеста на дрожджах або з закваскай, якое пасля замешваюць’, ’цэментны, будаўнічы раствор’ (ТСБМ, Сержп., Рам. 8, ТС; ЛА, 4; Сл. Брэс., Байк. і Некр.), ’маладое цеста’ (Сцяшк.), ’кулага (страва)’ (Сл. Брэс.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне з суф. ‑ін‑а са значэннем ’прадмет — вынік дзеяння’. Да расчыняць (< прасл.*orz‑činjati < *činiti > бел.чыні́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
укі́снуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; укі́с, -сла; зак.
Стаць кіслым, набыць неабходную кіслату.
Рошчына ўкісла.
|| незак.укіса́ць, -а́е.
|| наз.укіса́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падбро́снець, ‑ее; зак.
Крыху, злёгку заброснець. Рошчына падброснела.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пашчы́на ’рошчына’ (ветк., Мат. Гом.). Утварылася ў выніку кантамінацыі лексем рошчына і пачын ’^’пачатак хлеба’.