Ро́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ро́шча
Р. Ро́шчы
Д. Ро́шчы
В. Ро́шчу
Т. Ро́шчай
Ро́шчаю
М. Ро́шчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ро́шча ’гай’ (стаўб., Прышч. дыс.), ’малады бярэзнік’ (крыч., Яшк.), ’расліннасць’ (Гарэц., Стан.), ’гадаваны ўчастак лісцевага лесу каля населенага пункта’, ’гарадскі парк’ (рэч., слаўг., Яшк.), ’могілкі’ (маг., Яшк.); ’гародніна’ (Жыв. НС); ’працэс росту, рост, развіццё’ (Клім., Сцяц., Ян.; кобр., Нар. лекс.; брэсц., Жыв. сл.; Сл. Брэс., ТС), ’рост у вышыню’ (Скарбы), ’прарослае збожжа’ (Ян.). З прасл. *orst‑ja < *orsti > расці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ро́шча

1. Гадаваны ўчастак лісцёвага лесу каля населенага пункта; гарадскі парк (Рэч., Слаўг.).

2. Малады бярозавы лес, бярэзнік (Крыч.).

3. Могілкі (Магілёў).

□ ур. Рошча (парк) у г. Слаўгарадзе, ур. Дарахве́іхіна рошча (бярозавы і сасновы лес) каля в. Бабінавічы Арш., ур. Рошча (бярозавы і хваёвы лес) каля в. Любаны Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

бярэ́знік

1. Бярозавы лес, гай (БРС).

2. Могілкі (Слаўг., Шчуч.). Тое ж духоніна рошча (Магілёў).

□ ур. Бярэзнік (поле) каля в. Кароцічы Стол., ур. Бярэзнік (лужок з рэдкімі бярозкамі) каля в. Папоўка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

мо́гілкі Месца, дзе хаваюць нябожчыкаў (БРС). Тое ж магі́лкі (Віц., Гродз. Маг. ДАБМ, к. 318), могліцы (Брэсц., Маладз., Мін., Пін., Сал., Тур. ДАБМ), магі́льнік (Ашм., Брасл., Віц., Маг. ДАБМ), могальні́к (Маладз. ДАБМ), магі́ліцы (Івац.), магі́лле (Краснап. Бяльк., Мін.), могільнік (Др.-Падб.), молі́ца (Гродз., Івац., Лагіш.), магі́ляцы (Віл.), пясок, дом, ша́хты (Слаўг.), духоні́на рошча (Магілёў), божая ні́ва (Віц. Нік. 1907), мы́нка (Мін. губ. Мядзв.).

□ в. Магіліцы Івац.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)