Ротавай поласці хваробы, гл. Зубоў і ротавай поласці хваробы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ротавай поласці запаленне, гл. Стаматыт

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Зубоў і ротавай поласці хваробы 4/602, 604; 10/39

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ро́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ро́тавы ро́тавая ро́тавае ро́тавыя
Р. ро́тавага ро́тавай
ро́тавае		 ро́тавага ро́тавых
Д. ро́таваму ро́тавай ро́таваму ро́тавым
В. ро́тавы (неадуш.)
ро́тавага (адуш.)		 ро́тавую ро́тавае ро́тавыя (неадуш.)
ро́тавых (адуш.)
Т. ро́тавым ро́тавай
ро́таваю		 ро́тавым ро́тавымі
М. ро́тавым ро́тавай ро́тавым ро́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гло́тачна-ро́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гло́тачна-ро́тавы гло́тачна-ро́тавая гло́тачна-ро́тавае гло́тачна-ро́тавыя
Р. гло́тачна-ро́тавага гло́тачна-ро́тавай
гло́тачна-ро́тавае		 гло́тачна-ро́тавага гло́тачна-ро́тавых
Д. гло́тачна-ро́таваму гло́тачна-ро́тавай гло́тачна-ро́таваму гло́тачна-ро́тавым
В. гло́тачна-ро́тавы (неадуш.)
гло́тачна-ро́тавага (адуш.)		 гло́тачна-ро́тавую гло́тачна-ро́тавае гло́тачна-ро́тавыя (неадуш.)
гло́тачна-ро́тавых (адуш.)
Т. гло́тачна-ро́тавым гло́тачна-ро́тавай
гло́тачна-ро́таваю		 гло́тачна-ро́тавым гло́тачна-ро́тавымі
М. гло́тачна-ро́тавым гло́тачна-ро́тавай гло́тачна-ро́тавым гло́тачна-ро́тавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ірыга́цыя, -і, ж.

1. Штучнае абвадненне зямель.

2. Прамыванне ротавай поласці пры дапамозе ірыгатара (у 2 знач.).

|| прым. ірыгацы́йны, -ая, -ае.

І. канал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ірыга́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па ірыгацыі.

2. Прылада для гігіены ротавай поласці.

І. дапамагае пазбавіцца ад зубнога налёту ў хатніх умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язы́к

‘орган у ротавай поласці; металічны стрыжань у звоне і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. язы́к языкі́
Р. языка́ языко́ў
Д. языку́ языка́м
В. язы́к языкі́
Т. языко́м языка́мі
М. языку́ языка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчу́пік, ‑а, м.

У біялогіі — членісты прыдатак ля ротавай поласці насякомых, ракападобных, мнаганожак, на якім знаходзяцца розныя органы пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калаўро́ткі, ‑так; адз. калаўротка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Мікраскапічныя арганізмы з раснічкамі вакол ротавай адтуліны, якія, верцячыся, прыцягваюць ежу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)