ри́кша ры́кша, -шы м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́кша м., ж. ри́кша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ры́кша ’чалавек, які запрогшыся ў каляску, перавозіць седакоў і грузы’ (ТСБМ). З япон. (dzin) rikisia праз пасрэдніцтва рускай, параўн. рус. ри́кша ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ры́кша

[рус. рикша < яп. (dzin) rikisia, ад dzin = чалавек + riki = сіла + sia = вазок]

чалавек, які перавозіць пасажыраў, упрогшыся ў спецыяльную двухколавую каляску.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)