Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ржы́шчаср. нивьё, стерня́ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ржы́шча,
гл. іржышча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іржы́шчаі (пасля галосных) ржы́шча, -а, н.
1. Зжатае поле.
Каровы пасвіліся на ржышчы.
2. Астаткі сцёблаў ад зжатага збожжа на полі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ржы́шча, рыжы́шчо, ржы́шчо ’іржышча, поле на якім зжата жыта’ (ТСБМ, Чуд., Бяльк., Выг.; віл., Сл. ПЗБ; паўсюдна, ДАБМ), ’зжатае поле’ (карэліц., Нар. лекс. і ДАБМ, камент., 852; Сцяшк.), ’сцелішча’ (стаўбц., ЛА, 4), ржы́шчыка ’іржэўнік’ (Юрч. СНЛ). Да іржышча (гл.). Сюды ж жы́ршча ’іржышча’ (Сл. ПЗБ) у выніку перастаноўкі пачатковых ржы‑ ў жыр‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
іржы́шчаіржы́шча, ‑а, н.
1. Астаткі сцяблоў ад зжатага збожжа на полі. Яна скалола ў кроў Іржышчам жорсткім босенькія ногі.З. Астапенка.Заворвалася ржышча, якое не паспела яшчэ падсохнуць.Нікановіч.
2. Зжатае поле. Паабапал шашы.. цягнуліся .. палі: іржышча з невялікімі сціртамі, пасохлая.. кукуруза.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ржы́шчан, ржэ́ўнікмс.-г. Stóppelfeld n -(e)s, -er
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ржы́шча
1. Зжатае поле (БРС). Тое ж ржонне (Смален.), ржэўнік (паўсям., апрача поўдня БССР ДАБМ, к. 269), рожня (Хойн.).
2. Поле, на якім зжата жыта (амаль паўсям.ДАБМ, к. 271). Тое ж ржы́ска (Ваўк.Сцяшк., Вор.ДАБМ, к. 271), ржані́шча (Слаўг., Смален.Дабр.), ржэўнік (Бых., Лёзн.Касп., Мін., Слаўг., Сміл.Шат., Уш.ДАБМ, к. 271), ржоўнік (Бабр., Слуцк.ДАБМ, к. 271), ржонне (Маладз.ДАБМ, к. 271), ржонішча (Мін. і поўнач Гродз.ДАБМ, к. 271), ржы́нішча (Маладз., Мін.ДАБМ, к. 271), ржа́нішча (Бабр.Гом.Слуцк.ДАБМ, к. 271).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)