раўні́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раўні́нны раўні́нная раўні́ннае раўні́нныя
Р. раўні́ннага раўні́ннай
раўні́ннае		 раўні́ннага раўні́нных
Д. раўні́ннаму раўні́ннай раўні́ннаму раўні́нным
В. раўні́нны (неадуш.)
раўні́ннага (адуш.)		 раўні́нную раўні́ннае раўні́нныя (неадуш.)
раўні́нных (адуш.)
Т. раўні́нным раўні́ннай
раўні́ннаю		 раўні́нным раўні́ннымі
М. раўні́нным раўні́ннай раўні́нным раўні́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раўні́нны равни́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раўні́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да раўніны, уласцівы ёй. Раўнінныя рэкі. Раўнінны клімат. □ Наташа прыехала на Каўказ з далёкага раўніннага краю. Каваль. Ранняе расістае сонца асвяціла нам раўніннае, ніколі намі не бачанае, поле, акаймаванае густым цёмным колам лесу. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўні́на, -ы, мн. -ы, раўні́н, ж.

Роўная, без вялікіх узгоркаў зямная паверхня.

Р. цягнулася да самага лесу.

|| прым. раўні́нны, -ая, -ае.

|| наз. раўні́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нізкаго́рна-раўні́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нізкаго́рна-раўні́нны нізкаго́рна-раўні́нная нізкаго́рна-раўні́ннае нізкаго́рна-раўні́нныя
Р. нізкаго́рна-раўні́ннага нізкаго́рна-раўні́ннай
нізкаго́рна-раўні́ннае		 нізкаго́рна-раўні́ннага нізкаго́рна-раўні́нных
Д. нізкаго́рна-раўні́ннаму нізкаго́рна-раўні́ннай нізкаго́рна-раўні́ннаму нізкаго́рна-раўні́нным
В. нізкаго́рна-раўні́нны (неадуш.)
нізкаго́рна-раўні́ннага (адуш.)		 нізкаго́рна-раўні́нную нізкаго́рна-раўні́ннае нізкаго́рна-раўні́нныя (неадуш.)
нізкаго́рна-раўні́нных (адуш.)
Т. нізкаго́рна-раўні́нным нізкаго́рна-раўні́ннай
нізкаго́рна-раўні́ннаю		 нізкаго́рна-раўні́нным нізкаго́рна-раўні́ннымі
М. нізкаго́рна-раўні́нным нізкаго́рна-раўні́ннай нізкаго́рна-раўні́нным нізкаго́рна-раўні́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узго́ркава-раўні́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узго́ркава-раўні́нны узго́ркава-раўні́нная узго́ркава-раўні́ннае узго́ркава-раўні́нныя
Р. узго́ркава-раўні́ннага узго́ркава-раўні́ннай
узго́ркава-раўні́ннае		 узго́ркава-раўні́ннага узго́ркава-раўні́нных
Д. узго́ркава-раўні́ннаму узго́ркава-раўні́ннай узго́ркава-раўні́ннаму узго́ркава-раўні́нным
В. узго́ркава-раўні́нны (неадуш.)
узго́ркава-раўні́ннага (адуш.)		 узго́ркава-раўні́нную узго́ркава-раўні́ннае узго́ркава-раўні́нныя (неадуш.)
узго́ркава-раўні́нных (адуш.)
Т. узго́ркава-раўні́нным узго́ркава-раўні́ннай
узго́ркава-раўні́ннаю		 узго́ркава-раўні́нным узго́ркава-раўні́ннымі
М. узго́ркава-раўні́нным узго́ркава-раўні́ннай узго́ркава-раўні́нным узго́ркава-раўні́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хва́ліста-раўні́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хва́ліста-раўні́нны хва́ліста-раўні́нная хва́ліста-раўні́ннае хва́ліста-раўні́нныя
Р. хва́ліста-раўні́ннага хва́ліста-раўні́ннай
хва́ліста-раўні́ннае		 хва́ліста-раўні́ннага хва́ліста-раўні́нных
Д. хва́ліста-раўні́ннаму хва́ліста-раўні́ннай хва́ліста-раўні́ннаму хва́ліста-раўні́нным
В. хва́ліста-раўні́нны (неадуш.)
хва́ліста-раўні́ннага (адуш.)		 хва́ліста-раўні́нную хва́ліста-раўні́ннае хва́ліста-раўні́нныя (неадуш.)
хва́ліста-раўні́нных (адуш.)
Т. хва́ліста-раўні́нным хва́ліста-раўні́ннай
хва́ліста-раўні́ннаю		 хва́ліста-раўні́нным хва́ліста-раўні́ннымі
М. хва́ліста-раўні́нным хва́ліста-раўні́ннай хва́ліста-раўні́нным хва́ліста-раўні́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

равни́нный раўні́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ландша́фт, -у, М -фце, мн. -ы, -аў, м.

1. Агульны выгляд мясцовасці; пейзаж.

Раўнінны л.

2. Сукупнасць тыповых прыкмет якой-н. мясцовасці.

Горны л.

|| прым. ландша́фтны, -ая, -ае.

Ландшафтныя зоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэлье́ф, ‑у, м.

1. Будова зямной паверхні. Рэльеф Беларусі. Гарысты рэльеф. □ Павел мог пайсці ўлева, мог павярнуць направа. Ён выбраў раўнінны рэльеф, які цягнуўся кіламетраў на трыста. Шыцік.

2. Выпуклы адбітак, малюнак на плоскасці; выпукласць. Сцены храма ўпрыгожаны рэльефамі. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)