рашэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рашэ́нне рашэ́нні
Р. рашэ́ння рашэ́нняў
Д. рашэ́нню рашэ́нням
В. рашэ́нне рашэ́нні
Т. рашэ́ннем рашэ́ннямі
М. рашэ́нні рашэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

рашэ́нне, -я, н.

1. гл. рашыць.

2. Пастанова.

Р. з’езда.

Судовае р. (прысуд).

3. Заключэнне, вывад з чаго-н.

Прыйсці да канчатковага рашэння.

4. Адказ да задачы, красворда і пад.

Знайсці р.

5. Ажыццяўленне творчай задумы; сама такая задума.

Рэжысёрскае р. п’есы.

Смелае канструктарскае р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рашэ́нне ср., в разн. знач. реше́ние;

гэ́та зада́ча ма́е два ~нні — э́та зада́ча име́ет два реше́ния;

р. суда́ — реше́ние суда́;

◊ саламо́нава р. — соломо́ново реше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рашэ́нне, ‑я, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. рашаць — рашыць (у 1–3 знач.).

2. Заключэнне, вывад, намер зрабіць што‑н. і пад., да якога прыходзяць пасля абдумвання, абмеркавання. Камандзір прыняў смелае рашэнне... — Зняць аўтаматчыкаў! Ісці да вёскі лесам. Шамякін. Не маладушнічаць, а памерці з высока ўзнятай галавой, як і належыць савецкаму чалавеку, — прыйшло выразнае і канчатковае рашэнне. Шчарбатаў.

3. Пастанова. Рашэнне суда. Рашэнні з’езда.

4. Адказ да задачы, красворда і пад.

•••

Саламонава рашэнне — мудрае рашэнне якога‑н. спрэчнага, складанага пытання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рашэ́нне н

1. Entschéidung f -, -en; Beschlúss m -es, -schlüsse (пастанова); Úrteil n -s, -e, Réchtsspruch m -(e)s, -sprüche (суда);

выно́сіць рашэ́нне das Úrteil fällen;

прыма́ць рашэ́нне éine Entschéidung tréffen*, éinen Beschlúss fássen;

2. (развязанне задачы і г. д) Lösung f -, -en; Áuflösung f - (крыжаванкі);

3. (выснова) Schluss m -es, Schlüsse; Entschlúss m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рашы́ць, рашу́, рэ́шыш, рэ́шыць; рэ́шаны; зак.

1. з інф. Абдумаўшы, прыйсці да якога-н. выніку, заключэння.

Рашыў ехаць сягоння.

2. з інф. і дадан. Вынесці рашэнне адносна каго-, чаго-н.

Праўленне калгаса рашыла пачаць будаўніцтва электрастанцыі.

3. што. Расходаваць што-н. нажытае (разм.).

Р. маёнтак.

◊

Рашыць жыцця — забіць.

|| незак. раша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. рашэ́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рашэнне суда

т. 13, с. 386

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

статыстычнае рашэнне

т. 15, с. 175

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лікавае рашэнне ўраўненняў

т. 9, с. 256

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

саламо́наў,

У выразе: саламонава рашэнне (кніжн.) — мудрае і простае рашэнне цяжкавырашальнага пытання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)