расшука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Знайсці пасля пошукаў.

Р. сваякоў.

Р. патрэбную кнігу.

|| незак. расшу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расшу́кванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расшука́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расшука́ю расшука́ем
2-я ас. расшука́еш расшука́еце
3-я ас. расшука́е расшука́юць
Прошлы час
м. расшука́ў расшука́лі
ж. расшука́ла
н. расшука́ла
Загадны лад
2-я ас. расшука́й расшука́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час расшука́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расшука́ць сов. разыска́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Доўга і настойліва шукаючы, знайсці. — Пройдземся і месцамі баёў, расшукаем партызанскі лагер у прынёманскай пушчы. Місько. Даведаўшыся ад мастака Драздовіча, у якім месцы стаіць дом славутых віленскіх камунараў, Максім Танк вырашыў неадкладна сам расшукаць яго. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да расшукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшука́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад расшукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́сшук, ‑у, м., звычайна мн. (ро́сшукі, ‑аў).

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшукваць — расшукаць.

2. Следчыя і аператыўныя дзеянні, якія маюць мэтай выявіць злачынца, украдзеную маёмасць і пад. У росшуках самы страшны і заўзяты быў .. [Кроер] са сваімі чаркесамі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)