расшпі́львацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. расшпі́льваюся расшпі́льваемся
2-я ас. расшпі́льваешся расшпі́льваецеся
3-я ас. расшпі́льваецца расшпі́льваюцца
Прошлы час
м. расшпі́льваўся расшпі́льваліся
ж. расшпі́львалася
н. расшпі́львалася
Загадны лад
2-я ас. расшпі́львайся расшпі́львайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час расшпі́льваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расшпі́львацца несов., возвр., страд. расстёгиваться; см. расшпілі́цца, расшпі́льваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшпі́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да расшпіліцца.

2. Зал. да расшпільваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшпілі́цца, -пілю́ся, -пі́лішся, -пі́ліцца; зак.

1. Расшпіліць на сабе адзенне.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вызваліцца ад засцежкі.

Каўнер расшпіліўся.

|| незак. расшпі́львацца, -аюся, -аешся, -аецца і расшпіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расшпілі́цца, расшпі́львацца

1. (пра вопратку) áufgehen* vi (s);

2. (расшпіліць на сабе адзенне) séine Sáchen áufknöpfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

расшпіля́цца несов., возвр., страд., см. расшпі́львацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расстёгиваться​I несов., возвр., страд. расшпі́львацца; см. расстегну́ться, расстёгивать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

unfasten [ʌnˈfɑ:sn] v.

1. расшпі́льваць; расшпі́львацца; адшпі́льваць; адшпі́львацца

2. развя́зваць; развя́звацца;

unfasten one’s hold вы́пусціць з рук

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozpinać się

незак.

1. расшпільвацца;

2. расцягвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áufgehen

* vi (s)

1) узыхо́дзіць (пра сонца)

2) падыма́цца

der Vórhang geht auf — засло́на падыма́ецца

ein stárker Wind geht auf — падыма́ецца мо́цны ве́цер

3) адчыня́цца, адкрыва́цца (тс. перан.)

die Áugen gíngen mir auf — у мяне́ адкры́ліся во́чы, я зразуме́ў

4) мед. прарва́цца (пра нарыў); адкрыва́цца (пра рану)

5) распуска́цца (пра пупышкі)

6) развя́звацца, распо́рвацца, расшпі́львацца

7) матэм. дзялі́цца

8) быць захо́пленым (чым-н. – in D)

in der Árbeit ~ — з галаво́й акуну́цца ў пра́цу [рабо́ту]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)