расчо́ска, -і, ДМ -чо́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Грэбень для расчэсвання валасоў.

Металічная р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расчо́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. расчо́ска расчо́скі
Р. расчо́скі расчо́сак
Д. расчо́сцы расчо́скам
В. расчо́ску расчо́скі
Т. расчо́скай
расчо́скаю		 расчо́скамі
М. расчо́сцы расчо́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

расчо́ска ж. (гребёнка) расчёска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расчо́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.

Грэбень для расчэсвання валасоў. Чалавек зняў з рукі плашч, .. дастаў з верхняй кішэні пінжака расчоску і правёў ёю некалькі разоў па рэдкіх пасівелых валасах. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчо́ска ж Kamm m -(e)s, Kämme

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кішанёвы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і кішэнны. Кішанёвая расчоска. Кішанёвы ліхтарык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчёска ж.

1. разг. (действие) расчэ́сванне, -ння ср.; см. расчеса́ть​ 1;

2. (гребёнка) расчо́ска, -кі ж., грабяне́ц, -нца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэбень, грабянец, расчоска; загладуха (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

выра́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, у якім кожная дэталь, момант яскрава вылучаюцца. Выразныя абрысы гор. Выразны почырк. □ З двара пацягнула.. ветрам, і адразу гукі сталі мацнейшымі, выразнымі. Галавач. // Яскравы, пераканаўчы. Выразная перавага.

2. Дакладна і ясна сфармуляваны. Выразны адказ.

выразны́, ‑а́я, ‑о́е.

Выраблены вырэзваннем; з выразамі, разны. Расчоска з выразней ручкай. Вокны з выразнымі ліштвамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kamm

m -(e)s, Kämme

1) грэ́бень, грабяне́ц, расчо́ска

2) грэ́бень (гор)

◊ da liegt der ~ auf der Bútter — ≅ тут сам чорт но́гі скале́чыць

álle(s) über éinen ~ schéren* — стры́гчы ўсі́х (усё) пад адзі́н грэ́бень

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)