расфарбо́ўка, -і, ДМ -бо́ўцы, ж.

1. гл. расфарбаваць.

2. Спалучэнне колераў.

Тканіна яркай расфарбоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расфарбо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. расфарбо́ўка расфарбо́ўкі
Р. расфарбо́ўкі расфарбо́вак
Д. расфарбо́ўцы расфарбо́ўкам
В. расфарбо́ўку расфарбо́ўкі
Т. расфарбо́ўкай
расфарбо́ўкаю		 расфарбо́ўкамі
М. расфарбо́ўцы расфарбо́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расфарбо́ўка ж. раскра́ска; расцве́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расфарбо́ўка, ‑і, ДМ ‑боўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расфарбоўваць — расфарбаваць.

2. Р мн. ‑бовак. Спалучэнне фарбаў, колераў. Яркая расфарбоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расфарбо́ўка ж.

1. (дзеянне) Bemálung f -, Bemálen n -s; Färben n -s, Färbung f -;

2. (спалучэнне фарбаў) Färbung f -, -en, Fárbauftrag m (e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

расфарбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што.

Распісаць (у 4 знач.), размаляваць рознымі фарбамі.

|| незак. расфарбо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расфарбо́ўванне, -я, н. і расфарбо́ўка, -і, ДМ -бо́ўцы, ж.

|| прым. расфарбо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Fárbmuster

n -s, - размалёўка, расфарбо́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

расцве́тка ж., разг.

1. (действие) размалёўка, -кі ж., расфарбо́ўка, -кі ж.; неоконч. размалёўванне, -ння ср., расфарбо́ўванне, -ння ср.; раскве́чванне, -ння ср.;

2. (сочетание цветов) расфарбо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Illuminatión

f -, -en

1) ілюміна́цыя

2) расфарбо́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вясёлы, -ая, -ае.

1. Поўны радасці, весялосці, які выражае радасць, весялосць.

В. настрой.

В. твор.

Весела (прысл.) смяяцца.

2. Які выклікае, нараджае весялосць.

В. спектакль.

3. Прыемны для вока, не змрочны.

Вясёлая расфарбоўка.

В. ранак.

|| памянш. вясёленькі, -ая, -ае.

|| наз. весяло́сць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)