Расто́ў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Расто́ў
Р. Расто́ва
Д. Расто́ву
В. Расто́ў
Т. Расто́вам
М. Расто́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Растоў

т. 13, с. 363

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Расто́ў м Rostów n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Расто́ў ’востраў сярод балота, на якім расце высокі лес’ (віц., Яшк.). Слова няяснага паходжання запісана Раманавым у Веліжскім павеце, параўн. рус. дыял. ростово́й ’жывы, на корані (пра лес)’. Да расці́ (?), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расто́ў Востраў сярод балота, на якім расце высокі лес (Віц. Рам. Мат.).

□ ур. Растоў (балотны востраў з высокім лесам) Віц. (Рам. Мат.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Растоў-на-Доне

т. 13, с. 364

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Расто́ў-на-До́не м Rostów (-s) am Don n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Росто́в г. Растоў, -ва м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rostov

[ˈrɑ:stɑ:v]

г. Расто́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Росто́в-на-Дону́ г. Расто́ў-на-До́не, род. Расто́ва-на-До́не м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)