расто́плены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расто́плены расто́пленая расто́пленае расто́пленыя
Р. расто́пленага расто́пленай
расто́пленае		 расто́пленага расто́пленых
Д. расто́пленаму расто́пленай расто́пленаму расто́пленым
В. расто́плены (неадуш.)
расто́пленага (адуш.)		 расто́пленую расто́пленае расто́пленыя (неадуш.)
расто́пленых (адуш.)
Т. расто́пленым расто́пленай
расто́пленаю		 расто́пленым расто́пленымі
М. расто́пленым расто́пленай расто́пленым расто́пленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расто́плены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расто́плены расто́пленая расто́пленае расто́пленыя
Р. расто́пленага расто́пленай
расто́пленае		 расто́пленага расто́пленых
Д. расто́пленаму расто́пленай расто́пленаму расто́пленым
В. расто́плены (неадуш.)
расто́пленага (адуш.)		 расто́пленую расто́пленае расто́пленыя (неадуш.)
расто́пленых (адуш.)
Т. расто́пленым расто́пленай
расто́пленаю		 расто́пленым расто́пленымі
М. расто́пленым расто́пленай расто́пленым расто́пленых

Кароткая форма: расто́плена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расто́плены расто́пленный; распла́вленный; см. растапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расто́плены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад растапіць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў вадкім стане. Снеданне заўсёды гатовае чакала іх [Кастуся і Ліпу] на прыпечку: суп, аладкі, растопленае масла на патэльні. Гаўрылкін. У лесе пахла растопленай смалой. І ўсё жывое хавалася ў цень. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тук, -у, м.

1. Растоплены тлушч.

Мачаць бульбу ў т.

2. Мінеральнае ўгнаенне.

|| прым. ту́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расто́пленный​II расто́плены, распу́шчаны; см. растопи́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

исто́пленный​II (расплавленный нагревом) разг. расто́плены; см. истопи́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́ла¹, -а, н.

1. Тлушчавае адкладанне ў целе жывёльнага арганізма.

2. Прадукт з тлушчавага рэчыва, які ўжыв. для харчавання.

Кавалак белага сала.

3. Растоплены тлушч.

◊

Заліць сала за скуру каму (разм.) — нашкодзіць, нарабіць непрыемнасцей каму-н.

|| памянш.-ласк. са́льца, -а, н.

|| прым. са́льны, -ая, -ае.

Сальная свечка (з сала).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Туча́ны ‘які выдзяляе многа тлушчу’ (круп., Сл. ПЗБ). Да тук 1 ‘растоплены тлушч’, параўн. таксама то́чны, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тук, ‑у, м.

1. Мінеральнае ўгнаенне. Глебу добра заправілі арганікай, мінеральнымі тукамі, старанна апрацавалі. «Звязда».

2. Растоплены тлушч. Павел, з’еўшы каўбасы і сала, зліў сабе на талерку з патэльні тук і апетытна ма[ча]ў бульбай. Шамякін. Ах, які духмяны тук цячэ на хлеб ад гэтай задымленай смачнай скваркі! Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)