раста́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раста́лы раста́лая раста́лае раста́лыя
Р. раста́лага раста́лай
раста́лае		 раста́лага раста́лых
Д. раста́ламу раста́лай раста́ламу раста́лым
В. раста́лы (неадуш.)
раста́лага (адуш.)		 раста́лую раста́лае раста́лыя (неадуш.)
раста́лых (адуш.)
Т. раста́лым раста́лай
раста́лаю		 раста́лым раста́лымі
М. раста́лым раста́лай раста́лым раста́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раста́лы раста́явший; та́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раста́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які падтаў, растаў пад уздзеяннем цяпла. Доўга хадзілі рудабельцы па пуцях, хлюпаючы па расталым снезе. Грахоўскі.

2. Які ўтварыўся ад раставання. Было гэта ранняй вясной, калі снег размяк і вакол журчалі мутныя і імклівыя ручаіны расталай вады. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раста́лы áufgetaut; geschmólzen, Tau-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раста́явший раста́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́лый та́лы; (растаявший) раста́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slush [slʌʃ] n.

1. та́лы, раста́лы снег

2. infml сентымента́льная лухта́, дурно́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Палонка ’незамерзлы або расталы ўчастак ледзяной паверхні ракі, мора і г. д.’ (ТСБМ). Ад полы з суф. ‑онка (параўн. адносна словаўтварэння Сцяцко, Афікс. наз., 103).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mátschig

a

1) вя́зкі, гра́зкі

2) мя́ккі, расці́снуты

~er Schnee — раста́лы снег

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пало́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Незамерзлы або расталы ўчастак ледзяной паверхні ракі, возера, мора і г. д. У месцах асабліва быстрага цячэння або выхадаў цёплых крынічных вод застаюцца палонкі, якія не замерзнуць нават і ў суровыя зімы. Прырода Беларусі.

2. Дзірка, прасечаная ў лёдзе возера, ракі і г. д. Павольна, не спяшаючыся, бяруцца [сяляне] за справу. Прасякаюць палонкі, закідаюць невад. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)