распушы́ць гл. пушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распушы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. распушу́ распу́шым
2-я ас. распу́шыш распу́шыце
3-я ас. распу́шыць распу́шаць
Прошлы час
м. распушы́ў распушы́лі
ж. распушы́ла
н. распушы́ла
Загадны лад
2-я ас. распушы́ распушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час распушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распушы́ць сов. распуши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распушы́ць, ‑пушу, ‑пушыш, ‑пушыць; зак., што.

1. Расцерабіўшы, расчасаўшы, зрабіць пушыстым (шэрсць, валасы, пер’е і пад.). Вецер распушыў яе густыя залацістыя косы. «Маладосць». // Натапырыць (поўсць, пер’е — пра жывёл, птушак). [Папугай] чубок распушыць і скрыпіць, як стары дзядок: «Добры вечар». Даніленка. // Раскрыць, распусціць (пупышкі, кветкі). Вербалоз толькі што распушыў свае каткі. Дамашэвіч.

2. перан. Разм. Раскрытыкаваць каго‑н., насварыцца на каго‑н. Бацьку сёння на сходзе распушылі пасля справаздачы, знялі з старшыні калгаса. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пушы́ць, -шу́, -шы́ш, -шы́ць; -шы́м, -шыце́, -ша́ць; незак.

1. што. Рабіць пушыстым.

П. валасы.

П. пер’е.

2. перан., каго (што). Моцна лаяць, распякаць (разм.).

|| зак. распушы́ць, -шу́, -шы́ш, -шы́ць; -шы́м, -шыце́, -ша́ць; -пу́шаны.

|| наз. пушэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распу́шваць, распушы́ць

1. áufrauen vt (поўсць); áufplustern vt (пёры);

2. перан. разм. (насварыцца на каго-н.) j-n herúntermachen, j-n gehörig áusschimpfen, j-m den Kopf wáschen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

распу́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да распушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад распушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распуши́ть сов.

1. распушы́ць;

2. перен., разг. (выбранить) прабра́ць, даць ды́хту;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскудзе́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Растрапаць, раздзяліць на валокны. Раскудзеліць вужышча. // Распушыць, раскудлачыць. Якім падпёр абедзвюма чорнымі, заскарузлымі далонямі свае даўно нябрытыя, шурпатыя шчокі, раскудзеліў па іх сівыя.., густыя валасы. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)