распу́шваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
распу́шваю |
распу́шваем |
| 2-я ас. |
распу́шваеш |
распу́шваеце |
| 3-я ас. |
распу́швае |
распу́шваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
распу́шваў |
распу́швалі |
| ж. |
распу́швала |
| н. |
распу́швала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
распу́швай |
распу́швайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
распу́шваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распу́шваць несов. распуша́ть, пуши́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распу́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да распушыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распу́шваць, распушы́ць
1. áufrauen vt (поўсць); áufplustern vt (пёры);
2. перан. разм. (насварыцца на каго-н.) j-n herúntermachen, j-n gehörig áusschimpfen, j-m den Kopf wáschen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)