распу́хнуць, -ну, -неш, -не; распу́х. -хла; -ні; зак.

1. Моцна апухнуць; ацячы.

Нага распухла.

2. перан. Павялічыцца ў памерах (разм.).

Папка распухла ад папер.

|| незак. распуха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. распуха́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распу́хнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. распу́хну распу́хнем
2-я ас. распу́хнеш распу́хнеце
3-я ас. распу́хне распу́хнуць
Прошлы час
м. распу́х распу́хлі
ж. распу́хла
н. распу́хла
Загадны лад
2-я ас. распу́хні распу́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час распу́хшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распу́хнуць сов., прям., перен. распу́хнуть;

нага́ ~хла ад уда́ру — нога́ распу́хла от уши́ба;

па́пка непаме́рна ~хла — па́пка чрезме́рно распу́хла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. распух, ‑ла; зак.

1. Моцна апухнуць; ацячы. Чыжык вельмі пахудзеў за гэты час, некалі бялёсы твар яго пачарнеў ад ветру і доўгага сядзення ля кастроў, губы патрэскаліся і распухлі. Лупсякоў. Хлопчыка пакусалі пчолы, ён увесь распух і пакутаваў страшэнна. Васілевіч.

2. перан. Разм. Моцна павялічыцца ў памерах. Ручай распух і выйшаў з берагоў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́хнуць мед. ánschwellen* vi (s), (áuf)quéllen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

распу́хлы распу́хший; распу́хлый; см. распу́хнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

параспуха́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Распухнуць — пра ўсё, многае ці ўсіх, многіх.

Параспухалі ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распуха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да распухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздзьму́цца, -му́ся, -ме́шся, -ме́цца; -мёмся, -мяце́ся, -му́цца; -мі́ся; зак.

1. Павялічыцца ў аб’ёме, напоўніўшыся чым-н.; надзьмуцца.

Мяч раздзьмуўся.

2. Уздуцца, распухнуць.

Губа раздзьмулася.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распуха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. распухаць — распухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)