распа́лубка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. распа́лубка
Р. распа́лубкі
Д. распа́лубцы
В. распа́лубку
Т. распа́лубкай
распа́лубкаю
М. распа́лубцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

распа́лубка ж., стр. распа́лубка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распа́лубка распа́лубка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распа́лубка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Спец. Разборка апалубкі бетонных і жалезабетонных канструкцыі.

2. У архітэктуры — частка зводу, утвораная перасячэннем дзвюх узаемна перпендыкулярных цыліндрычных паверхняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распалубка

т. 13, с. 359

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)