раскірэ́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
раскірэ́чаны |
раскірэ́чаная |
раскірэ́чанае |
раскірэ́чаныя |
| Р. |
раскірэ́чанага |
раскірэ́чанай
раскірэ́чанае |
раскірэ́чанага |
раскірэ́чаных |
| Д. |
раскірэ́чанаму |
раскірэ́чанай |
раскірэ́чанаму |
раскірэ́чаным |
| В. |
раскірэ́чаны (неадуш.)
раскірэ́чанага (адуш.) |
раскірэ́чаную |
раскірэ́чанае |
раскірэ́чаныя (неадуш.)
раскірэ́чаных (адуш.) |
| Т. |
раскірэ́чаным |
раскірэ́чанай
раскірэ́чанаю |
раскірэ́чаным |
раскірэ́чанымі |
| М. |
раскірэ́чаным |
раскірэ́чанай |
раскірэ́чаным |
раскірэ́чаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раскірэ́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
раскірэ́чаны |
раскірэ́чаная |
раскірэ́чанае |
раскірэ́чаныя |
| Р. |
раскірэ́чанага |
раскірэ́чанай
раскірэ́чанае |
раскірэ́чанага |
раскірэ́чаных |
| Д. |
раскірэ́чанаму |
раскірэ́чанай |
раскірэ́чанаму |
раскірэ́чаным |
| В. |
раскірэ́чаны (неадуш.)
раскірэ́чанага (адуш.) |
раскірэ́чаную |
раскірэ́чанае |
раскірэ́чаныя (неадуш.)
раскірэ́чаных (адуш.) |
| Т. |
раскірэ́чаным |
раскірэ́чанай
раскірэ́чанаю |
раскірэ́чаным |
раскірэ́чанымі |
| М. |
раскірэ́чаным |
раскірэ́чанай |
раскірэ́чаным |
раскірэ́чаных |
Кароткая форма: раскірэ́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раскірэ́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раскірэчыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)