раскула́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (гіст.).

Пазбавіць заможных сялян (кулакоў) зямлі, сродкаў вытворчасці і палітычных правоў.

|| незак. раскула́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. раскула́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскула́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раскула́чу раскула́чым
2-я ас. раскула́чыш раскула́чыце
3-я ас. раскула́чыць раскула́чаць
Прошлы час
м. раскула́чыў раскула́чылі
ж. раскула́чыла
н. раскула́чыла
Загадны лад
2-я ас. раскула́ч раскула́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час раскула́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскула́чыць сов. раскула́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскула́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Пазбавіць зямлі і сродкаў вытворчасці (кулака, кулакоў). Банадыся раскулачылі і разам з вусатым зялёнакаменцам выселілі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскула́чить сов. раскула́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскула́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскулачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскула́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад раскулачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскула́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскулачваць — раскулачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параскула́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Раскулачыць усіх, многіх. [Верасневіч:] У калгасе не павінна быць кулакоў. Кулакоў параскулачвалі ў трыццатым годзе. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)