раскула́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раскула́чу раскула́чым
2-я ас. раскула́чыш раскула́чыце
3-я ас. раскула́чыць раскула́чаць
Прошлы час
м. раскула́чыў раскула́чылі
ж. раскула́чыла
н. раскула́чыла
Загадны лад
2-я ас. раскула́ч раскула́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час раскула́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)