ра́нены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ра́нены ра́неная ра́ненае ра́неныя
Р. ра́ненага ра́ненай
ра́ненае		 ра́ненага ра́неных
Д. ра́ненаму ра́ненай ра́ненаму ра́неным
В. ра́нены (неадуш.)
ра́ненага (адуш.)		 ра́неную ра́ненае ра́неныя (неадуш.)
ра́неных (адуш.)
Т. ра́неным ра́ненай
ра́ненаю		 ра́неным ра́ненымі
М. ра́неным ра́ненай ра́неным ра́неных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ра́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ра́нены ра́неная ра́ненае ра́неныя
Р. ра́ненага ра́ненай
ра́ненае		 ра́ненага ра́неных
Д. ра́ненаму ра́ненай ра́ненаму ра́неным
В. ра́нены (неадуш.)
ра́ненага (адуш.)		 ра́неную ра́ненае ра́неныя (неадуш.)
ра́неных (адуш.)
Т. ра́неным ра́ненай
ра́ненаю		 ра́неным ра́ненымі
М. ра́неным ра́ненай ра́неным ра́неных

Кароткая форма: ра́нена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ра́нены

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ра́нены ра́неная ра́ненае ра́неныя
Р. ра́ненага ра́ненай ра́ненага ра́неных
Д. ра́ненаму ра́ненай ра́ненаму ра́неным
В. ра́ненага (адуш.) ра́неную ра́ненае ра́неных (адуш.)
Т. ра́неным ра́ненай
ра́ненаю		 ра́неным ра́ненымі
М. ра́неным ра́ненай ра́неным ра́неных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ра́нены, -ая, -ае.

1. Які мае рану¹.

Р. салдат.

2. у знач. наз. ра́нены, -ага, м.; ра́неная, -ай, ж. Чалавек, які атрымаў раненне.

Аперыраваць раненага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́нены

1. прич. ра́ненный;

р. ку́ляй — ра́ненный пу́лей;

2. прил. ра́неный;

р. бае́ц — ра́неный бое́ц;

3. в знач. сущ. ра́неный;

праці́ўнік стра́ціў ~нымі ты́сячу чалаве́к — проти́вник потеря́л ра́неными ты́сячу челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раніць.

2. у знач. прым. Які мае рану ​1 (у 1 знач.), які атрымаў раненне. Ранены салдат. □ Праз два тыдні [Лук’янскі] павінен быў зноў узяць на раненае плячо вінтоўку. Чорны.

3. у знач. наз. ра́нены, ‑ага, м.; ра́неная, ‑ай, ж. Чалавек, які атрымаў раненне. Старэнькі хірург доўга мыў рукі і паверх акуляраў назіраў, як санітары ўкладвалі раненага на стол. Васілеўская. Урач яшчэ аперыраваў раненую. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́нены разм

1. verwúndet, verlétzt;

2. у знач наз м Verwúndete (sub) m -n, -n, Verlétzte (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пора́ненный пара́нены, ра́нены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́ненный прич. ра́нены, пара́нены;

тяжело́ ра́ненный бое́ц ця́жка ра́нены (пара́нены) бае́ц.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смяро́тна нареч. смерте́льно;

с. ра́нены — смерте́льно ра́неный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)