Verbum

анлайнавы слоўнік

ране́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ране́нне ср., в разн. знач. ране́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ране́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. раніць (у 1 знач.).

2. Тое, што і рана ¹ (у 1 знач.). [Вера:] У таварыша маёра навылётнае кулявое раненне левага прадплечча. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ране́нне н Verwúndung f -, -en, Verlétzung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ра́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак. і незак., каго-што.

1. Нанесці (наносіць) рану каму-н.

Р. руку.

2. перан. Прычыніць (прычыняць) каму-н. душэўны боль, пакуты.

Р. чулае сэрца.

|| наз. ране́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ране́ние ране́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяжкара́нены, -ая, -ае.

Які атрымаў сур’ёзную, цяжкую рану, раненне.

Цяжкараненыя салдаты.

Перавозка цяжкараненых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пулево́й кулявы́;

пулево́е ране́ние куляво́е ране́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самастрэ́л

‘наўмыснае раненне самога сябе’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

flesh wound [ˈfleʃˌwu:nd] n. лёгкае ране́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)