ране́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. раніць (у 1 знач.).
2. Тое, што і рана 1 (у 1 знач.). [Вера:] У таварыша маёра навылётнае кулявое раненне левага прадплечча. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)